dinsdag 22 mei 2018

Gekkenwerk

Na de verhuisdoos van boven heb ik na enig overleg met mijn broer - wil jij ze ? - besloten alle LPs van mijn ouders mee te nemen. Hubby G reageerde toen als volgt, dan moeten we maar een keer met de aanhanger gaan.

Garage
Voor een garage die ooit tot de drempel vol stond ziet de garage er tegenwoordig zeer christelijk uit, er past een auto in. Zelfs de "die van mij is groter" auto van broerlief past er tegenwoordig in. Maar ondanks dat pasten achterin nog een paar grote kasten en enorme driehoekige planken van de Lundia. En het nadeel daarvan is dat daar ook weer veel spullen in passen. De rommel ging uit de kasten op de grond, de kasten (grote blauwe krijgertjes waarschijnlijk bij de vullis gescoord) gingen op de aanhanger. De aanhanger ging achter de auto, de auto reed naar de stort en de aanhanger kwam leeg terug.

Bandjes
De aanhanger was leeg, we hadden een hapje gegeten en moed verzameld. Hubby G pakte de aanhanger in, doos na doos met LPs, koffers met LPs, de hele mikmak ging op de aanhanger. Ik droeg nog wat andere dozen aan en toen was hubby G klaar, dekzeil erover, spanbandjes erover. Pas toen keek hij onder de aanhanger door, zo kunnen we niet weg was de conclusie, de bandjes stonden bol. Want 1 LP weegt niet veel, maar 1 doos vol wel dus moest het gewicht anders verdeeld worden. Wat niet in de aanhanger paste ging in de auto en zo reden we naar huis. Dat was afgelopen zaterdag, de aanhanger staat nog vol onder het afdak - want ik weet niet precies hoe het gebeurd is, maar nu staat hier de schuur tot de drempel vol.
 

woensdag 2 mei 2018

Verhuisdoos

Na lang heen en weer en voor me uit schuiven neem ik een verhuisdoos met LP's mee naar huis. Mijn ouders zaten vroeger in de muziek en de liefde voor muziek zat diep, ook al was hun smaak de mijne niet. En ook al merkte je er soms weinig van.

Vrij
Eigenlijk heb ik geen tijd om in een stoel te hangen en plaatjes te draaien, dus ik los dat anders op. Meestal draai ik cd's tijdens de strijk maar nu draai ik dus een plaat. Als ik 's ochtends ontbijt en mijn hoofd staat ernaar dan draai ik een plaat. Als ik 's avonds nog even op de bank zit met mijn breiwerk dan draai ik een plaat. Met andere woorden, de platenspeler weet niet wat hem overkomt, hij bloeit helemaal op - wat tegenwoordig niet raar is, want vinyl raakt weer helemaal in.

Pitten
Wat uit de verhuisdoos komt is een bijeengeraapt zootje, het is net als veel andere spullen waar het huis van mijn ouders mee dichtgeslibd was. Waarom bewaarden ze dit ? Waarom staan hun eigen mooie LP's in de box en waarom staat deze doos in de slaapkamer te versloffen ? Het zijn de standaard vragen, die mij plagen en die ik probeer los te laten. Ook praten met mijn broer helpt niet altijd, wij begrijpen dat het niet te begrijpen valt - een beetje het idee van "we agree to disagree".

Staat
De hoezen van de platen zijn de mooiste niet, soms ontbreekt de binnenhoes - soms is de LP geheel bloot. De muzieksmaak is . . . uhm . . . verrassend wijds, van panfluiten naar BZN via de 'tubular bells' van Mike Oldfield met behoorlijk wat klassiek er doorheen gemengd. Maar veel platen hebben pitten, krassen of zijn grijsgedraaid. De inhoud van de verhuisdoos is dus nogal teleurstellend - alhoewel het heeft wel iets om al breiend te luisteren naar een krakende 'Rhapsody in blue' van Gershwin - je zit niet op de bank, je zit in een film.

dinsdag 1 mei 2018

Nachtmerrie in het kwadraat

Ik ben nog niet 100% gewend aan het dagelijkse pilletje dat ik van de dokter slikken mag en vergeet een pilletje mee te nemen terwijl ik wederom een dag stuk maak met opruimen in de "enge" garages. Meteen na thuiskomst neem ik vijf uur te laat de gewraakte pil in, het zal mij benieuwen, het wordt vast een plasnacht.

Waken
En zo wordt ik steeds een paar uur later wakker, woelen, plassen, weer slapen en dromen. Misschien krijg je van het opruimen van "enge" garages ook enge dromen. Ik droom dat ik samen met mijn broer door de stad rij, we zien onze moeder lopen. En het volgende moment ben ik in een woning, waar alles vol staat. Als ik door de woning naar de ramen loop om de tuin te bekijken voel ik dat de vloer deint. Ik wiebel voorzichtig op en neer, terwijl ik zie dat de vloer een meter voor mij gewoon ophoudt. Op een tafeltje staat een bordje en een kopje, op het bordje ligt een half opgegeten boterham met pindakaas. De pindakaas staat met het mes erin ernaast - ik vraag me af of hier nog andere mensen wonen.

Geluk
Wat een geluk om soms weer wakker te worden, niet dat ik nu slapen kan alhoewel ik braaf ademhalingsoefeningen doe. Dan toch eerst maar weer plassen en weer slapen én weer dromen. Ik kom bij mijn ouders aan, terwijl ik voor de deur sta doet Rob de Nijs de deur voor me open. Hij draagt een grijze oversized hoodie met de capuchon iets omhoog. Terwijl ik naar binnen loop kijk ik opzij, links is het nog donker dus mijn ouders slapen nog. Rob schenkt thee voor me in, hij vraagt of ik er een plakje cake bij wil. Nee, dank je wel. Ik ga op de armleuning van de bank zitten en kijk rond in de opgeruimde woning, zijn ze erg boos op me ? Ze zijn erg lelijk op je zegt Rob. Ik zucht, doe me dan toch maar een plakje cake.