Goede voornemens

Een goed voornemen bij de aanvang van het nieuwe jaar is niet iets dat bij mij past, wat moet ik mij dan voornemen ? Ik rook niet, ik zuip niet en ik geloof niet in het voornemen op 1 januari.

Kaal
Een goed voornemen is altijd goed, ik deed er 1 halverwege november en het kost me enorm veel moeite om me eraan te houden, maar ik doe mijn best. Toch vond ik het een beetje kaal zo zonder doelen het nieuwe jaar in. Dat en ik had op de radio iets gehoord over een tv-programma waar ze dagcrème testen. Met wat moeite kwam ik erachter dat het programma "de rekenkamer" heette en ik bekeek het. Die twee dingen maakten dat ik tegen hubby G zei, als we nou eens wat uitdagingen op papier zetten.

Winkel
Laten we dit jaar eens proberen dingen, die we normaal in de winkel kopen, zelf te maken. Laten we ons zelf eens uitdagen, de eerste uitdaging was verzinnen wat. Van sommige dingen roep ik meteen al onmogelijk of onzinnig of dat kopen we normaal al nooit. Er staan tot-nu-toe vijf dingen (deodorant, worst, crackers, likeur en crème) op de lijst en er is dus plek voor nog zes, zeven of acht dingen zodat we op elf (het gekkengetal), twaalf (maanden in een jaar) of dertien (speciaal getal) uitkomen.
 

Opruim blues

Op zaterdag zijn we terug gereden naar de woning van onze ouders, niet nadenken, vroeg opstaan, aanhanger achter de wagen en gaan.

Opruimen
Samen met mijn broer doen we een opruimsessie, we sorteren en filteren. De vuilnis gaat aan de straat, alles wat nog iets lijkt en handzaam is zetten we links in de garage neer. Al het spaanplaat stapelen we op en staat rechts. Als we de aanhanger vol hebben stoppen we, we kijken om ons heen, het lijkt niet op te schieten.

Opkoper
Na maanden van opruimen snappen we de mensen, die een opkoper laten komen om de keet leeg te laten halen. Want wat moet je eigenlijk met zo'n door mijn vader geredde en bewaarde gereedschapskist ?

Blokje om #16

Zondagochtend, hubby G is terug van het fietsen. Hij zet zijn bidon in de gootsteen en maakt zijn zakken leeg. Wat klopt er niet aan dit plaatje ?

Flessen
Dat bierdrinken en sportief fietsen niet samengaat ? Dat het nog een beetje vroeg is om nu al meer dan een halve liter bier op te hebben ? Dat het de bedoeling is dat je het bier opdrinkt voor je het flesje weggooit ? Het is maar goed dat er nog steeds statiegeld op flessen zit, hubby G wil fietsen, niet iedere 100 meter stoppen om een fles uit de berm te rapen.

Ochtend #16

 

 

Water op het land

Duisternis

Zon

Kleuren

weer een nieuwe dag.

 

Ochtend #15

Ik ben gespannen, vandaag verhuist mijn moeder.

Zou de taxi wel op tijd zijn, zou mijn broer wel op tijd zijn, zou zou zou.

Loslaten, ademhalen.

Zo naar de hemel kijkend wordt het een bewogen dag.

 

Römertopf #2

Er moet van alles geregeld worden, dus ik kies voor variatie en probeer nieuwe kunstjes met de romeinse pot uit. De foto is van voor het in de oven gaat, fris en fruitig ziet het eruit - na vijf uur in de oven is alles botergaar, maar ook verlept en dus een stuk minder fotogeniek.

Time management
Het is dus traag koken, op een redelijk lage temperatuur in de oven zonder dat je steeds hoeft te roeren. Dus voorbereiden, pot in de oven en dan dus heen en weer rennen en de regelklusjes doen. Vlak voor je gaat eten even mie maken valt niet onder slow cooking, dat is meer instant cooking.

Volschieten

Het is dinsdagochtend nog voor tienen en de telefoon gaat, een onbekend nummer op de display, ik neem op. Aan de andere kant van de lijn de maatschappelijk werkende van de plaatselijke zorginstelling. Ze vraagt of we nog steeds willen dat onze moeder naar hun zorginstelling verhuist. Dat is een kort antwoord, "ja". Dan hebben we een plek voor haar zegt zij, ik schiet vol.

Niet
Je wacht al bijna zes maanden en toch verwacht je het niet meer en toch komt die dag dat ze je bellen. Maar ze bellen op dinsdag met de mededeling dat ze je moeder op vrijdag verwachten. Laat alles wat je van plan bent maar vallen en ga maar regelen. Op de vraag hoe ik het vervoer moet regelen heeft zij geen pasklaar antwoord. Ik laat de boel dus de boel en bel eerst mijn broer maar eens en mail hubby G en mijn nicht M.

Vervoer
Ik bel een aantal keer met de zorginstelling waar ze nu woont, het oordeel van de ergotherapeut daar is "rolstoelvervoer met begeleiding". Begeleiding daar bedoelen ze begeleiding door een familielid mee. Tom Poes denkt na, als ik met de auto daarheen ga, dan heb ik de auto daar terwijl ik later hier ben - hmm. Als ik met de trein ga, kan ik beter een dag van te voren gaan - hmm. Als ik met de taxi vanaf hier ga en dan terug - dat klinkt veelbelovend, maar dat is het niet; de bedrijven hier in de buurt hebben geen vrije busjes.

Machtiging
Uit arren moede ga ik eens met haar zorgverzekeraar bellen, ik leg het uit, de mevrouw zet me in de wacht. Als ik uit de wacht kom heb ik opeens een man aan de lijn die zegt "u heeft een vervoersmachtiging nodig". Nou dat weet ik niet. De meneer aan de andere kant van de lijn weet het wel, mijn moeder krijgt een vervoersmachtiging voor 1 dag, de rit gaat wel van het eigen risico af, maar ze hoeft geen eigen bijdrage te betalen. Ik krijg een telefoonnummer dat ik bellen moet, ja en dan ? De meneer legt uit, nummer bellen en postcode van het vertrekpunt intoetsen, dan krijg je de juiste vervoerder aan de lijn en daar maak je een afspraak mee. Wel zegt hij dat ik even moet wachten omdat het regelen van de machtiging wel een half uur kan duren.

Was
Een kind kan de was doen, je gaat een half uurtje op en neer springen, want je moeder gaat verhuizen naar een huis dat goed aangeschreven staat en vlakbij is. Daarna bel je het nummer en maak je een afspraak met het taxibedrijf dat je aan de lijn krijgt. Die checken de machtiging en zeggen dat het ingepland staat. De vraag blijft, wie gaat moeders begeleiden en ik overleg met mijn broer. Uiteindelijk kiest hij ervoor om op vrijdag ma te begeleiden, dagje kost en inwoning bij mij en dan brengen we hem zaterdag terug. Het is al twee uur in de middag als ik dit geregeld heb, ik laat de boel nog even de boel - ik ga nog even op en neer springen.
 

Römertopf #1

Ik heb een normale römertopf en een kleinere. Deze kleinere heeft hubby G eens bij de kringloop gescoord, fonkelnagelneu zoals wij dat dan noemen. Tsja een grote römertopf, vlees met groente, vlees met aardappelen - een kleine römertopf . . . Wat maak je in een kleine römertopf ? Ik voelde wel wat voor pudding.

Twee
Ik heb welgeteld twee kookboekjes voor de romeinse pot, de ene van de fabrikant (Bay) en de andere is van Dora Defesche. Verder kun je natuurlijk op internet zoeken, maar mijn zoektocht daar leverde de volgende kennis op; het is gewoon gekopieerd uit 1 van beide boekjes, er is weinig nieuws onder de zon. Dus ik doe een poging en gebruik het recept voor Flan Albine uit het boekje van Dora Defesche, dit recept vind je ook overal op internet terug.

Wratten
Het is net als wat Romke van der Kaa altijd zegt, als iets op een bepaalde manier verkeerd vertaald is blijft het altijd maar rondzingen. Planten die goed tegen "moles" zijn, staan in Nederland te boek als goed tegen mollen, terwijl de Engelsen eigenlijk wratten bedoelen. Zoiets vind je ook in dit recept, ik leg volgens het recept de koekjes op de bodem - check. Vervolgens schenk ik de warme melk bij de geklutste eieren en dat giet ik in de römertopf - check. Wil iemand raden wat er met die in het gelid liggende koekjes gebeurt ? Ja hoor, die hebben hun zwemdiploma en gaan fijn drijven en wat staat er in al die op het internet gekopieerde receptjes . . . leg de koekjes op de bodem.

Resultaat
Er komt een mooi gekleurde pudding uit de oven, heel mooi van kleur. De smaak wat zal ik er van zeggen, de pudding smaakt naar een omelet zonder zout. De smaak van de eieren overheerst, wel glijdt de pudding heel mooi uit de römertopf zo een plastic bak in. Zo eten we nog een paar dagen omeletpudding.
 

Zeg maar nee

Zeg maar nee, dan krijg je er twee. Ik sta in de keuken en de bel van de achterdeur gaat, ik hoor de achterdeur open en dicht gaan. Maar ik hoor ook dat er niemand binnenkomt, dan weet ik het wel, dan staat de buurman aan de achterdeur.

Hennen
Kom der effen in zeg ik en zo voeren we een deurmat gesprek. Hij wil al zijn kippen bij elkaar indoen, het worden er dan alleen wel erg veel. Ik heb nog twee van die bruine hennen, zou je die willen hebben ? Rhode Islander krielen, ja dat wil ik wel. Ik heb ook nog een hele mooie haan, echt heel groot met een hele mooie witte staart - die moet alleen wel vijf euro kosten zegt hij er meteen bij. Da's leuk voor die grote kippen van jullie, hij had wel autoverkoper kunnen worden. Nee dankjewel, ik wil geen grote haan - die van ons zijn lekker handzaam. Toen zei ik dus nee, en zo is onze haan niet meer zo alleen, nu heeft hij drie chickies in plaats van 1. 
   

Triest uitzicht

Het is eind januari, het is geen ijsbloemen op de ramen winter, maar wel sneeuw en kou. En wat is dan je uitzicht bij het strijken ? Verkleumde spruitjes, die als je ze oogst net ijsblokjes zijn.

Brr
Kale kromme staken, opgetrokken schouders, groen haar waar de fut uit is en dat voor je ogen hangt. Als ze je spruiten oogsten, dan hebben die het tenminste nog warm.

Ochtend #14

 

Ik zie nu pas,

dat ik bij het bewerken van de foto,

ook de opdracht "stripboek" gebruikt heb,

wat dat dan ook wezen mogen.

Zonsopkomst blijft zonsopkomst.

Vliegtuigstrepen blijven vlammend rozerood.

  

Ochtend #13

 

 Weer een nieuwe dag

vliegtuigstrepen met vleugels

en een zon die

over de horizon en door de bomen piept.

 

Het dieptepunt

Ondertussen is het al meer dan 1 maand geleden en nu kan ik er denk ik wel over schrijven, op 19 januari bereikte ik een dieptepunt. Er gebeuren dingen waar je geen invloed op hebt, je bent de controle kwijt en over sommige dingen heb je die al nooit gehad. Er zijn nou eenmaal mensen, die nergens over nadenken, die nergens mee zitten, die het niet boeit wat jij ergens van vindt zolang zij hun zin maar krijgen. Ga op een gemiddeld schoolplein kijken en je zult er altijd 1 aan kunnen wijzen - de bullebak, die iedereen terroriseert.

Petten
Er zijn dus mensen die zitten aan andermans spullen, omdat ze vinden dat ze dat mogen of gewoon omdat ze het kunnen. Het bezoek aan de Hermandad stelde me enorm teleur, ze vonden de overtreding meer in de "normale" rechtbank thuis horen dan in het strafrecht circus. Omdat ik pislink was, om het maar voorzichtig uit te drukken was dat nou iets wat ik helemaal niet zag zitten. Ik dacht braak en huisvredebreuk, de Hermandad dacht meer dat het iets was waar je met een goed gesprek nog wel uit kon komen. Dat je een paar advocaten het laat regelen, die dan onderling een dealtje sluiten en dan een zoen erop en het is over. Tsja, het is in Nederland niet al te best gesteld met de Hermandad, ze hebben het druk en jij bent een aanstaande "plankzaak".

Gelijkdenkend
Het enige goede aan die exercitie was dat ik samen met mijn broer 1 front was, we wandelden samen onverrichter zake terug. Ieder op zijn manier aan het denken over wat en hoe nu verder. Bij onze moeder thuisgekomen staan we in de lift, opeens komt er een gedachte bij me op. Ook een beetje eentje die ik al wist - mijn vader is echt dood. Als in heel erg echt dood en hij komt nooit meer terug. Als mijn vader nog geleefd had was dit allemaal nooit zo gebeurt. Misschien anders, maar nooit zo. Ik voel me opeens moe, heel moe - ik bereikte een dieptepunt.
  

NSF tere zieltjes #2

Het is ergens triest en ergens is het de natuur, ik vind het sneu, maar ben er ook blij mee. Allemaal tegenstellingen. Ik woon het liefst op de begane grond met een tuin waar je instapt als je het huis uitstapt, op drie hoog achter kwijnde ik weg. We hebben kippen en een grote tuin en we hebben dus ook ratten en diverse soorten muizen om het huis rondrennen. Maar dat moet wel binnen de perken blijven, dus kwam er een nieuw huisdier uit het asiel.

Bonnie
Bonnie is gekleurd als een koe, ze heeft tot-nu-toe ook het jachtinstinct van een koe. Maar heel af en toe denk ik, zou het, zou ze het toch in zich hebben ? Of is dit de uitzondering die de regel bevestigt ?
 

Gedachten

Ik denk dus ik besta, ik denk dus ik kan niet slapen, ik denk te veel na, mijn gedachten draaien in kringetjes. En niet nadenken geeft weer heel andere problemen. Ik denk na over het niet praten van mijn moeder.

Stilte
De dementie, die mijn moeder in haar grip had liet haar praten - ze praatte aan een stuk door. Gek werd je ervan, je had alles al honderd keer gehoord en je wilt af en toe wel eens een ander liedje horen. Nu praat ze helemaal niet meer, lekker rustig is een gedachte die bij me opkomt - heel moeizaam komt er "ja" en "nee" uit. Ook koffie en thee wil nog wel eens gehoord worden, maar de rest van haar woorden zitten op slot.

Zoek
Mijn moeder zei altijd, ik wil niet naar een bejaardentehuis - je moet me niet naar een bejaardentehuis doen want dan loop ik weg en dan vind je me nooit weer. Het bejaardentehuis was geen optie, ze ging niet langs "start" maar meteen naar de "gevangenis" - het verpleegtehuis. Ze herstelde gedeeltelijk, van bijna dood naar levend en een deel van de woorden kwam terug, maar niet zoals eerder. De langspeelplaat is opgeborgen in de hoes en staat op de verkeerde plaats in de platenkast.

Blik
En ik denk aan laatst zoals ik tegenover haar zat, ze keek naar buiten en in die blik zaten woorden. En als je komt zoals ze je dan aankijkt, dan zie je woorden. En als ik vraag hoe het met haar woorden zit, dan kijkt ze je ongelukkig aan. Mijn moeder is niet weggelopen, nee haar woorden zijn pierewaaien.
 

Wandelen op de grens

Vorig jaar werden er grenswandeltochten georganiseerd, van de drie hebben we er toen twee gelopen. Omdat het een succes was, gaat het wandelen dit jaar verder. Overal is het wit en ik zie sneeuwzakken in de lucht hangen, maar ze drijven langzaam verder.



Kommiezen
We lopen door bos, we lopen bij boeren over en langs de akkers, we lopen hier en daar over een erf. Soms lopen we om, omdat een huis midden op de grens staat. We lopen stukken van het kommiezenpad, we zien grensstenen en mannen in het groen. Zo mevrouwtje heeft u uw wandelkaart wel bij u?

 
 

Römertopf #0

Ooit heel lang geleden, al zeker meer dan tien jaar terug vroeg ik voor mijn verjaardag een römertopf aan mijn ouders. En ik kreeg . . . inderdaad een gloednieuwe römertopf door hen aangeschaft bij een echte heuse kookwinkel. Ik heb nu geen idee meer, waarom ik toen een römertopf wilde, echt absoluut keine Ahnung.

Verstoffen
Ik kookte, waarschijnlijk iets als goulash in de römertopf en wat me bijbleef was, dat het enorm flauw was. Ik zal het vast nog een keer geprobeerd hebben, maar daarna stond de romeinse pot in zijn doos keurig netjes opgeborgen in de kast. De enige keren dat hij uit de kast kwam, was als hubby G kip
uit de oven maakte, kip met alles erop en aardappels erlangs. En dat was niet flauw, dus ergens zat een foutje.

Echo
Wat zullen we morgen eten, ik trek de la van de vriezer open waar het vlees in bivakkeert, een enorme leegte. Het enige dat er nog ligt is poulet - in mijn ogen is poulet soepvlees, vlees zonder kraak of smaak dat uit elkaar valt als je het maar lang genoeg kookt. Daar krijg ik dus hoofdpijn van. Ik denk aan de enorme zak met uien die we pas bij een boer gekocht hebben. Ik denk hachee, ik denk dan maar goegelen. En zo vind ik een hachee in de römertopf recept op de jijtube.

Aanpassen
Omdat het al rond het middaguur is kan ik de römertopf niet zeven uur op 100 °C in de oven laten staan. Dus ik pak een römertopf kookboek uit de kast en begin te goochelen. Als het ene recept iets zeven uur op 100 °C in de oven laat staan en het andere recept geeft aan anderhalf uur op 250 °C wat is dan de middenweg? Ik ga voor vier uur op
175 °C en merk dat koken in de romeinse pot ontspannen koken is. Het staat in de oven, het staat daar prima of dat hoop ik maar en roeren hoef je niet. Na vier uur komt de hachee dampend uit de oven, bovenop wat zwarte puntjes ook al zeggen de geleerden dat dat niet kan. Ik heb nog nooit zo lekker poulet gegeten, het is gaar en mals. En de hachee is ook niet flauw, de revival van de römertopf.
 

Ochtend #12

Ochtend blauw blauw zwart

de moestuin in diepe rust

winter sneeuw stilte

Moestuin #80

Als je zo naar de moestuin kijkt, zie je eigenlijk niets. De spruitjes staan met gebogen koppen te vernikkelen in de kou en er zijn geen rode kolen dit jaar. Koude prei en een groene zweem van dat onkruid dat alles lijkt te overleven - zelfs de winter.

Riek
Ik ga de riek halen, het is een beetje mikken - maar het lukt, ik oogst wat pastinaken. Je weet van boven nooit hoe groot zo'n pastinaak is - zit er een mooie wortel aan of valt het tegen. Als het tegen valt haal je er nog 1 uit de grond.  

Ochtend #11

Triestheid troef

Het is buiten winter in optima forma, we stellen het bezoek aan ma met een paar dagen uit. Op zondag heen en op maandag terug, als we terug zijn ben ik helemaal tot op het bot versleten, afgemat, moe. 's Ochtends eerst een opruimronde, daarna spullen voor het asiel bij elkaar zoeken oogst: drie grote zakken vol met handdoeken, wat dekens en een mandje. Voor je het weet is de ochtend om en is het de hoogste tijd om op stap te gaan. Bij het verpleeghuis splitsen we, hubby G gaat naar het asiel en boodschappen doen en ik, ik ga naar binnen.

Warmte
Binnen tref ik mijn moeder aan, ze zit bij de verwarming geparkeerd te suffen - op tafel voor haar liggen druiven. In de huiskamer weer een nieuw gezicht, eentje voor wie de televisie aangezet wordt, na een kwartiertje is de interesse weggezakt en zit ze te dommelen. Ik voer mijn moeder de druiven, een voor een gaan ze naar binnen. Ik hou ze eerst in haar blikveld en leg ze dan op haar lippen, zij hapt ze naar binnen, kauwt en slikt - er zit weinig in, amper herkenning.

Lang
Ik ga tegenover mijn moeder zitten, want naast haar zit een ander oudje in een trippelstoel heen en weer te rollen. Haar ogen vallen dicht, ik stoot met mijn voeten tegen haar schoenen aan, haar ogen gaan langzaam weer open en weer dicht. Op de televisie wordt het journaal gevolgd door een uitzending waarin een man met geld-te-veel trots zijn man-cave zien. Ik kijk op de klok, thuis gaat de tijd me te snel, hier is alles slow-motion. 
 

Kringloop #20

In een hoekje van de kringloopwinkel vond ik boeken over meubels en houtbewerking, ik heb ze niet allemaal mee naar huis genomen. Het zijn donkere, koude dagen en dan pak je zo'n boek en begint te lezen - heerlijk. Zou die zelfbedachte en zelfgemaakte kast in de keuken er ooit eens komen ?

Ochtend #10

 

Naar buiten kijken

en

weer naar bed willen.

Trieste spruitjes in de moestuin,

ze staan daar

met gebogen hoofd en trotseren de kou.

 

Ochtend #9

Ochtend #8

Mokka, maar dan anders

Ik wil eigenlijk een mokka schuimtaart voor het aangekondigde bezoek maken, maar ik durf niet zo goed. Dat moet je eigenlijk eerst een keer proberen en dan pas voor het echie.

Koekie
Dus de wens gaat in de koelkast en in plaats daarvan bak ik van een koekjesdeeg een taart. Kan eigenlijk niet fout, nou ja - je moet hem dus echt, echt niet te lang in de oven laten. Als je hem te lang in de oven laat wordt hij zo hard als een bikkel.

Stuk #0

Her en der witte plukjes in de woonkamer, ah uit de muis. Of de baas daar nog iets aan kan doen - want deze is stuk.

Ochtend #7

Zeep #0

Tussen alle spullen kwam een zeepdoos te voorschijn, het ding zag er vies uit en ik kiepte het bij het plastic. Ik bedacht me en hij ging de afwas in. Na de afwas was hij schoon en toch vies, dat heb je soms met plastic en dus ging hij alsnog het plastic afval in.

Doos
En altijd maar weer opruimen, soms alleen en soms met mijn broer. Wil je deze zeepdoos hebben ? Uhm uhm, ja. En ik kreeg er meteen weer een zeepje bij, zodat het zeepkoopverbod onverminderd van kracht blijft.