Ik probeer de kringloop aankopen in te dammen, het is de bedoeling me aan het lijstje te houden en daar niet van af te wijken. De boekenvoorraad is nu groot genoeg en het is ook niet de bedoeling een museum aan huis te beginnen.
Gevallen
Dus ik val voor een gloednieuwe geweldige puzzel, waar ik geen tijd voor heb. Ik scoor een lelijk melkkannetje, ik heb er nog geen en als het straks op de verjaardag de tafel siert heeft de visite tenminste een gespreksonderwerp. En in eerste instantie denk ik aan mijn altijd kokende schoonzus als ik een Haags kookboek aanschaf, maar tsjee wat een leuk boekje met een voorwoord van Haagse Harrie, geinûg.
Achter het huis stonden enorm grote fruitbomen, de gaten vielen erin dus ze moesten wijken. Van de ene boom hadden we geen flauw idee wat voor een ras het was, verder dan de definitie stoofappels kwamen we niet. Na het zagen hebben we enten genomen en daar is een vers exemplaar mee gemaakt.
Jaren
Samen met die enten hebben we nog wat andere bomen laten enten, na een jaar wachten kregen we de geënte bomen. En al die bomen staan nu al bijna tien jaar hier in de tuin en aan alle bomen hebben al vruchten gezeten, behalve aan de onbekende appelboom. Ieder voorjaar drentel ik eromheen, ik bekijk hem van alle kanten en mijn conclusie is steeds dezelfde - geen bloesem. Nu in oktober dragen de appelbomen vrucht, behalve die vermaledijde rotboom, ik bekijk hem eens, ik knipper met de ogen. Camera halen, trapje scoren, fotootje maken - bloesem in oktober. Geen wonder dat er nooit een appel aanzit.
Ik probeer nu al een tijdje mijn kantoortje op te ruimen, maar het blijft een rommeltje. Ik probeer mijn bonnetjes en die van mijn moeder meteen op te ruimen, resultaat nog steeds een rommeltje. Het bureaublad wordt ingenomen door vazen en bloempotten, die ik gescoord heb bij de kringloop. Het krukje kreunt onder een deel van mijn moeders administratie en als ik een hoekje opruim schijnt de rommel zich alleen te verplaatsen. Heeft het eigenlijk wel zin ? Heb ik een genetisch rommel defect ?
Systeem
Ik heb een tassen systeem, 1 voor mijn moeder, 1 voor T&M, 1 voor als we buiten wandelen en die staan uhm hier ja. Verder heb ik een kudde plastic opbergbakken, die hier op chique verhuishulpjes rondrijden. Een paar dozen met oude rommel waar ik geen afstand van kan doen. Zo van ik moet eerst op die schijfjes kijken voordat ik ze weg wil doen, maar dan moet eerst die enorm rammelende oude computer aan en dan moet het spul aangesloten worden met kabeltjes. Als ik daar over na ga denken krijg ik kortsluiting in mijn hoofd. En natuurlijk staat hier ook de oud papier doos en de tuinkoffer, waar ik al zeker twee jaar niet in gekeken heb. Ik denk wel eens zou het heel erg zijn, als ik gewoon de grijze container even voorrij ?
Als er 1 appel is met vele namen dan is dat de Renet of de schone van Boskoop. En dan heb je er ook nog verschillende smaken in. Hier liggen er twee gebroederlijk naast elkaar in het gras, links de rode en rechts de gewone. De gewone wordt ook rood of beter gezegd hij krijgt een blos, de rode wordt echt knal. Als ze eenmaal in een taart zitten is het om het even, ze zijn beide even lekker.
Laatst las ik ergens de vraag, waaraan kun je zien dat jouw hond van jou houdt ? Geen idee, waaraan kun je zien dat jouw kat van je houdt ? Aan de achtergelaten trofeeën op de mat bij de achterdeur ?
Lief baasje kijk eens
vannacht voor jou gevangen
is helaas al stuk
In de grote stad flikkert iedereen zijn rommel op straat, sommige mensen leven daar weer van. Mijn vader was zo iemand, hij bukte niet alleen voor statiegeldflessen, hij bukte ook voor elektronica, dienbladen, oud ijzer, opladers, oude telefoons en afgedankte ibooks. En dan bukte hij ook nog voor honderden andere dingen, dingen waar ik waarschijnlijk niet eens weet van heb. Soms vertelde hij over een wandeling naar de oud ijzer boer, ben ik naar Bootman geweest, kom ik thuis zie ik dat ik dat ik vergeten ben dat aluminium dienblad af te geven. En hij verzuchtte dan, als ware het een opgaaf, dan moet ik er nog maar eens een keertje heen.
Herinnering
Wij gingen altijd al naar Bootman, zelfs al toen ik maar drie turven hoog was. De auto werd volgeladen met oude kranten, wij als kinderen konden nog net mee - auto op de weegbrug, kranten eruit, nog een keer wegen en afrekenen maar. De laatste jaren hoorde ik wel, dat de prijs van koper goed was en soms van dit of van dat, maar ik luisterde daar met een half oor naar. Als iedereen in jouw dorp een kliko heeft kom je niet in aanraking met andermans rotzooi.
Verzameling
Nu we bij mijn moeder opruimen komen er soms dozen vol met elektronica te voorschijn, opladers allemaal in hun eigen plastic zakje. Dozen vol met kabels, een schoenendoos met telefoontjes, een Kermit station van de KPN. Het staat daar maar, mijn vader is er niet meer aan toegekomen - ik ga in therapie. Ik krijg een set tangen en een doos met vreemdsoortige bitjes, ik verzamel wat dozen om me heen en een vuilnisbak. Zo knip ik stekkers van snoeren en sloop ik kastjes uit elkaar - kijk eens pa, mijn eerste printplaat.
Het wordt iets te gek om iedere dag te laten zien wat de moestuin in deze grijze dagen nog oplevert. Als je naar buiten kijkt lijkt alles grijs en troosteloos, maar uit de grond komen knal oranje wortelen, andijvie ziet er na een wasbeurt uit alsof het lente is. Nog een paar walnoten, de laatste courgettes - de plant heeft zich depressief ter aarde gestort. Groene paprika's die binnen felrood kleuren, gele appeltjes en een groene spitskool.
Herfstwerk in de moestuin, ik zag het al een tijdje aankomen maar heb het zo lang mogelijk uitgesteld. Je moet ook niet te lang wachten, want dan is de natuur je voor geweest en heeft zij de boel al opgeruimd.
De rabarber bladeren hangen met slappe stengels in de moestuin rond, ze hebben genoeg van dit jaar. Meestal ben ik iets vlotter en heb je meer blad om mee te werken, maar het lukt nog net. Ik vouw de stengels dubbel zodat het blad over de groeipunt van de plant komt te liggen, een klusje van hooguit tien minuten - je kunt het maar beter klaar hebben. Al met al duurt het wat langer, maar dat ligt misschien aan het feit dat er even gepraat moest worden met de buurman.
Een van de verhalen in het repertoire van mijn moeder is het verhaal van de twee kopjes. Ik heb dit verhaal nooit gehoord toen ik opgroeide - echt nooit. Pas nu ze dementerend is vertelt ze dit verhaal om daarna te vragen of ik het erg vind als ze de kopjes aan haar kleinkind/mijn nichtje geeft. Ik vind dit niet erg, omdat ik het verhaal vroeger nooit hoorde ben ik ook helemaal niet gehecht aan die twee kopjes. Sterker nog, ik zou die twee kopjes niet eens aan kunnen wijzen.
Broer
Mijn moeder had een drietal broers en ze was verzot op de middelste en hij blijkbaar ook op haar zo vertelt ze. Broer werkte daar en daar en kwam daarom bij die en die over de vloer. En dat echtpaar had geen kinderen, die mevrouw had twee hele oude kopjes. Op een dag had de mevrouw gezegd, wil je deze twee kopjes niet meenemen voor je zusje. Want blijkbaar had broer lovend over zijn zusje verteld, mijn moeder zit niet te glimmen als ze dit verhaal doet. Nee, ze leeft in dat moment en je ziet het verdriet over het gemis van haar broer, die al meer dan dertig jaar dood is.
Visite
Ik ben bij mijn broer op visite en bewonder het nieuwe dressoir, in het dressoir staan de twee kopjes. Ik fotografeer ze speciaal ter illustratie bij dit stukje. Ik wist dat mijn moeder de kopjes al twee keer aan mijn nichtje gegeven had, maar ik ben niet helemaal bij - de teller staat ondertussen al op drie keer. Nee, we zetten de kopjes niet steeds weer stiekem bij onze moeder in de kast - mijn moeder geeft gewoon iedere keer weer twee andere kopjes.
Als vangnet ben ik met mijn schoonzus mee naar het ziekenhuis, als zij te heftig op haar
ban-de-pollen-uit spuit zou reageren kan ik altijd nog rijden. We komen aan in een overvolle wachtkamer, ik kijk mijn ogen uit, deze mensen wachten niet alleen op hun beurt maar ze wachten ook heel geduldig tot ze weer naar huis mogen. Na een spuit is er een verplichte wachttijd van een halfuur voor je naar huis mag. Het is dus dubbel zo druk dan je gewend bent van wachtkamers. Hier zitten niet alleen de komers, maar ook de ganers.
Beurt
Als mijn schoonzus aan de beurt is haal ik mijn breiwerk uit de tas en zo is de andere breister niet meer alleen. Na 1 toer kom ik er achter dat ik geen pen bij me heb om daar een aantekening van te maken, ik ben nog niet erg ervaren in het breien in het openbaar. Dat kun je van de andere breister niet zeggen, uit de tas komen zip-zakjes met andere naalden en een reeds voltooide sok. Na het wisselen van de naalden, worden de afgedankte exemplaren netjes in de zip-zak opgeborgen. Als hun wachttijd voorbij is gaat ook het werkstuk in een zip-zak. Zouden er ook zip-zakken zijn, die groot genoeg zijn voor een voorpand ?
Ik bekijk de moestuin eens van dichtbij terwijl ik voor de kippen de onderste bladeren van de koolplanten haal. Groene kool, spruiten, rode kool, boerenkool en wat mag dat zijn . . . Ik kijk er verbaasd naar, is het er eentje ? Nee het zijn er meer, o.
Verblind
Blijkbaar kun je ook in de eigen moestuin af en toe iets tegenkomen dat je niet verwacht had. In dit geval zijn het spitskolen - zo mooi. Een kunstwerk van moeder natuur. Als hubby G thuis is vraag ik, hadden we dit jaar ook spitskool gezaaid ? Ik word meewarig aangekeken en het antwoord is ja.
Bij deze foto hoeven eigenlijk geen woorden, ieder jaar is er weer een moment dat er een nieuwe mol opstaat. Vaak duurt het niet lang en vangt onze jager de maker der hopen, de huidige mol houdt het al langer vol. Hij heeft de tunnels in de halve boomgaard al opgefrist en is nu bezig de wortels van de notenboom te beluchten. Als hij nog een paar meter verder graaft is hij weer onder de bomen en worden wij weer hopeloos.
Iedereen roept koud hè, nachtvorst en het gras was helemaal wit. Ik loop eens naar buiten, terug naar binnen even de camera halen. Even plaatjes schieten van de dahlia's nu het nog kan.
Dahlia
Zolang de dahlia's er nog zo bij staan, dan is er dus geen nachtvorst geweest wat iedereen ook denkt, vindt of wat ze bij de KNMI ook zeggen. Nachtvorst is de nekslag voor een dahlia, we hebben drie kanjers in de tuin staan en ze staan allemaal nog even fier overeind. Dahlia's heb je in alle soorten, kleuren en maten en als je een keer een lelijk exemplaar gekocht hebt, dan laat je hem gewoon in de grond zitten, de winter ruimt hem wel op.
Rondje door de kringloopwinkel, geen lelijke vazen, geen lelijke kommen, geen interessante breibladen, geen degelijk stoffer en blik en waar land je dan ? In het boekenhol, waar je ook de dvd's en lp's vindt.
Samen
De huisband is mee en hij duwt me een dvd in handen, die later op IMDB maar een 5,9 blijkt te scoren. Zijn selectiecriteria zijn echter wel ok, Rutger Hauer speelt mee en het is een verfilming van een boek van Robert Ludlum. Of ik zelf een betere keuze maak is ook maar de vraag, een boek met korte verhalen van Toon Kortooms, het door Jan Wolkers geschreven Boekenweekgeschenk en een boek van Stephen King. Het Boekenweekgeschenk is dun en dus hapklaar en zo uit. Ik ben blij dat het niet dikker is, dan had ik meer tijd nodig gehad om erachter te komen dat ik het dom vind.
Donker
Het meest bang ben ik nog voor het boek van Stephen King, het heeft volgens de achterflap raakvlakken met de donkere toren saga. De donkere toren saga is een worsteling van Stephen King, soms staat het verhaal op een zijspoor, soms is het fantastisch, maar in deel zeven eindigde de saga op een voor mij onbevredigende manier. Waarom dan toch weer een boek lezen dat er tegenaan schurkt ? Sommige dingen zijn sterker dan jij.
De laatste Chinese kool dit jaar, kool echt rupsenvoer. De buitenste bladeren pel ik eraf en die gaan naar de kippen, kipjes houden van kool. Chinese kool en paksoi zijn net als andijvie groentesoorten, die je rond de langste dag zaait en dan maar afwachten of het wat wordt.
Afwachten
Afwachten of het zaad kiemt, is het niet te oud ? En dan weer afwachten of de boel wel groeit is het misschien te droog, te nat, te koud of te warm ? En als het dan eenmaal groeit heb je concurrentie van slakken en rupsen en moet je maar afwachten of er wat voor je overblijft. Dit jaar bestaat de oogst uit een paar frutsels paksoi, een paar stronken Chinese kool en een batterij andijvie.
Nu het kouder wordt moet je de boel beter in de gaten houden. De courgetteplanten liggen half dood tegen de grond, maar bloeien stug door. Zodra er een courgette groot genoeg is, kun je die maar beter meteen scoren.
Paprika's
Dat paprika's zulke makkelijke planten waren had ik nooit verwacht - de planten hangen afgeladen vol met vruchten. Maar ook hier vrees ik de nachtvorst, dus we oogsten zodra er maar iets een kleurtje aan zit. Hele vrachten paprika's, paprika's bij het vlees, paprika's in de soep, paprika's bij een gebakken ei, paprika bij de bami, paprika overflakkee.
Kun je verliefd worden op een boom ? Ik ben op dit moment helemaal weg van deze boom, hij is nog niet zo oud, maar wel al heel mooi. En de appels zitten er zo mooi aan, echt geweldig. Het is een gewone renet, geen goudrenet of rode van Boskoop zoals ze de appels ook wel noemen, maar de normale groenere versie. Maar ook deze appels kleuren iets rood zoals je wel kunt zien.
Appels in de herfst
met een blos op het gezicht
in volle glorie
Ik meld hubby G dat we een groter huis nodig hebben, of een uitbouw zodat we een nog langere gang hebben. Het was een natte nacht en er is een hele vracht walnoten uit de boom gevallen, terwijl er in de afgelopen week ook al iedere dag een half emmertje noten naar beneden is gekomen.
Deur
De deur naar de gang kan nog open en de kat kan nog op zijn matje voor het raam liggen, maar daar houdt het mee op. Langs de wand liggen krantjes vol met walnoten, ik heb ook al drie papieren tasjes staan waar ik de wat drogere noten in doe. Ik knibbel nog iets van het gangpad af en leg aan de andere kant wat krantjes neer - je moet wat. Hubby G oppert om in plaats van verbouwen een kleinere notenboom te nemen.
Het ronde voorpand moet zeer waarschijnlijk gedeeltelijk uitgehaald worden, ik word daar niet vrolijk van. Ondertussen klus ik aan het achterpand, dat wel een patroon heeft, maar verder normaal van opbouw is. En in de kamer staat een volle bolle tas met wolletjes, die lonken. Dus ik heb weer iets uitdagends gevonden voor erbij, een voorpand als een rechthoek van binnenuit gebreid . . .
Open
In plaats van normaal steken opzetten maak je een open opzet. Open betekent in dit geval dat als je later klaar bent, je die steken op kunt pikken en daar verder kunt breien. Maar voor deze trui brei je later niet verder, het is de bedoeling dat je de open steken zo afhecht dat je niet meer ziet waar het breiwerk ooit begonnen is. Het leek redelijk uitdagend, maar ik vind de uitdaging tegen vallen. Het is veel rechtuit en dan op de 4 hoeken meerderen. Maar veel rechtuit breien is wel de uitgesproken manier om continentaal breien onder de knie te krijgen. Dus ik leer voor de derde keer breien, deze keer met de draad op de linker wijsvinger terwijl ik rechts ben. Het is maar goed dat het veel rechtuit is, want continentaal averechts breien is echt een uitdaging.
Kan iets Japans en Siamees tegelijk zijn ? Volgens de natuur wel, of de natuur maakt een Siamese tweeling, terwijl de mens de struik Japanse kwee noemt.
Old
We hebben aan beide kanten van het huis, twee redelijk oude Japanse Kweeën staan. Soms verfoei je ze, ze worden groot, ze woekeren door de grond en er zitten akelige stekels aan. Maar soms bloeien ze al in december, terwijl alles koud en kaal is. Vogels bouwen er een beveiligd nest en met een beetje geluk komen er vruchten aan. Wij wachten tot de vruchten vallen, daarna is het de kunst om ze zonder te veel schrammen onder de struik vandaan te halen.
Soms wil het wel en soms wil het niet, een eeuwenoude moestuin wijsheid. Bij ons hoort andijvie tot de wel/niet successen.
Krul
En dit jaar behoort andijvie tot de "wel" groep, het is ook een volledige coproductie. Ik heb de andijvie rond de langste dag gezaaid en ze kwamen mooi op. Maar hubby G had de tegenwoordigheid van geest om ze op tijd uit te planten. Als je er zo bij staat denk je, het is niks - de kroppen zijn breed en niet hoog, maar als je er 1 oogst blijkt het toch nog een beste krop te zijn.
