Nog lang niet jarig

Mijn moeder belt, dat kan er ook nog wel bij op een hoofdpijn dag. Kijk, toen mijn moeder nog mijn moeder was, dan belde ze en zei hoogstens met een licht verwijtende klank in haar stem - ik wilde je stem weer eens horen. Of een andere variant daarop, maar nu belt ze eigenlijk alleen maar als ze iets te klagen heeft. Mijn moeders klachten zijn surreëel, zou je dat zo mogen noemen ? Bij haar is het zo, in huis is er iets dat niet zo is zoals zij verwacht en zij verklaart dat op haar manier. Haar manier bestaat eruit dat een van de kinderen of aanhang daar de schuld van krijgen. Wij hebben iets meegenomen of wij hebben juist iets neergezet, beide varianten komen voor. Wat moet je er mee als ze over zoiets belt ?

Verjaardag
Deze keer opent ze met: deze week is het weer zover hè ? Uhm wat ? Ja, dat ik jarig ben. Ik ben twee weken geleden op je verjaardag geweest. O, dus je komt niet ? Dat was snel schakelen. Nee, ik kom over een week of twee weer. Maar daar belde ze natuurlijk niet voor. Ze was iemand tegengekomen, die op dezelfde dag als zij jarig is en toen had ze er weer aan moeten denken. Er stonden hier altijd glazen op het T-meubel en G. heeft die meegenomen. Diepe, diepe zucht. Ik weet eigenlijk nooit zo goed wat hier nou een goede reactie op is, toegeven ontkennen zeg het maar. Dus ik vraag of het lang geleden is, nee niet zo lang geleden en ik zag het in een flits. Dan had je toen iets moeten zeggen, ja nou ja enzovoorts. Toen pa nog leefde hebben we een keer van hem glazen meegekregen, was het toen ? Nee ze dacht het niet, later dacht ze het wel. En het kan niet iemand anders geweest zijn, want er komt hier nooit iemand. Dat is helemaal een fraaie opmerking, er komt nooit iemand - zou ze denken dat ik dat geloof ? En waarom zegt ze dat, gelooft ze dat zelf ? De huisarts komt, de fysio komt, de hulpverleners komen, de buren komen, neef T van R komt, wij komen. Er komt nooit iemand, ook al zoiets waarvan ik niet weet hoe ik erop moet reageren. 

Vergeet me niet
Ik vraag maar eens wat anders of de planten op het balkon het goed doen. Ja, ik ben ook net op het balkon geweest, want ik heb ergens een plantje tussen de stoeptegels vandaan gehaald en dat heb ik op het balkon gezet. Ze was van mening dat dat op haar balkon een beter leven zou hebben. Is het een mooi plantje ? Nou ja mooi, er zitten blauwe bloempjes in. Is het een vergeet-me-nietje ? Die hebben toch geen blauwe bloempjes. Uhm, die van mij wel. O nou ja het zou kunnen. Ik denk eigenlijk bij mezelf dat het al te laat is voor vergeet-me-nietjes, alhoewel je weet maar nooit in zo'n urban jungle. We praten nog wat in de rondte en mijn tong kan het niet laten om te melden dat ik echt niet weet waar die glazen zijn. Moet ik andere glazen voor je meebrengen ? Ik heb glazen genoeg is het antwoord.

Computerleed #2

Nu de buurjongen de computer van mijn schoonmoeder gefixt heeft, is het grootste leed geleden. Je moet wel af en toe een back-up maken hoor, heeft hij haar op het hart gedrukt. Dan moet ze alleen nog even leren hoe, terwijl ze al zo veel geleerd heeft.

Mail
Haar inbox was maagdelijk leeg geworden, want die had blijkbaar in het epicentrum van de crash gestaan. En het werkte allemaal wel, maar net niet helemaal zoals ze gewend was. Dus zijn we er vandaag even langs geweest, kon ik meteen even kijken of ik de mail op de tablet aan de gang kon krijgen. Terwijl hubby G. de computer inregelde, knutselde ik aan de tablet. Toen ik de tablet ingeregeld had en als test een mailtje de deur uit deed, kwamen er rare geluiden achter de PC vandaan. Ok niet goed dus, account wegkiepen en nog een keer proberen - het lijkt nu te werken, nu maar hopen dat het ook goed werkt.

Brug
Schone pa bemoeit zich niet met de computers in huis, zolang hij erop kan bridgen is het voor hem goed. Dus of ik even naar die bridge app kon kijken. Kijk, het scherm is maar half gevuld en zo kan ik niet eens een 7 harten bieden. Uh een 7 harten, ik kan niet eens klaverjassen. Ik werp een blik en kom er achter dat je de biedingen rollen kunt, zodat je ook 7 harten bieden kunt. Maar dat het scherm maar half gevuld is blijft wel raar. Ik bekijk de instellingen en probeer eens dit en dat. Na wat heen en weer pielen tussen het spel en de instellingen is het scherm geheel gevuld geraakt. Er staat nog net zoveel op, maar alles is wat groter en beter leesbaar geworden, dat is ook niet verkeerd.

Drup
Voordat we de rest van onze middag in nog meer computerleed ondergedompeld raken, fietsen we naar huis. Mijn schoonmoeder is er nog niet van overtuigd dat ze met de mail op de tablet overweg zal kunnen, de tijd zal het leren. Nu (haar) nog leren back-uppen, jottem.
   

Odin 2014 #22

Ik had eigenlijk al willen wisselen van groente- naar fruit-tas, ieder jaar hetzelfde gedoe. Ik kan niet goed inschatten wat het kantelmoment van de moestuin is.
Dus ik heb de sprong gewaagd, de volgende tas zal een fruit-tas zijn. En dan zul je zien dat ik over twee weken tot over mijn oren in de rode bessen zit, zoiets. Of dat alle slakroppen en raapjes miraculeus verpieterd zijn, weet je wat - we zien wel. Don't borrow trouble.

Groente tas
De groente tas is deze keer een geheel Nederlandse productie. Spitskool, witlof, raapstelen, radijsjes en komkommer. Ik heb al een paar radijsjes ingesneden en in een kommetje koud waren gegooid - lekker voor straks bij de lasagne.
De raapstelen komen waarschijnlijk morgen aan de beurt. Op het begeleidende blaadje staat een recept voor spaghetti met raapsteeltjes, misschien is dat wat. Wel zonder de spaghetti, want omdat ik spaghetti zo onhandig op te bergen vind heb ik dat niet meer in huis. Fusili met raapsteeltjes, dat klinkt toch ook prima ? 

Het regent, het zegent

Nou ja, daar denken ze op de Balkan en op sommige plekken in Nederland vast anders over. Over dat regen ook een zegen is. Maar hier is de grond nog lang niet verzadigd, aan het blad van de bomen kun je zien dat ze nog dorstig zijn. De aangekondigde 50 mm is ook niet hier, maar elders gevallen.

Lang kool-vak
Het lange kool-vak is niet lang, de periode dat er kool staat is lang, dus hier geen raapjes of koolrabi's. Tot vanochtend stond er vooral veel onkruid, voor de ongenode grazers. Het was vanochtend droog, dus ik heb het met de hand gewied en daarna heeft hubby G. het geharkt. Ik geef het toe, als ik hark, dan lijkt het nergens op.
Tijdens het wieden zag ik het al, er is 6mm regen gevallen, maar alleen de bovenste paar centimeter van de grond was vochtig. In het korte kool-vak staan zaailingen van spruitjes, koolrabi's, rode kool en savooiekool klaar om uitgeplant te worden. En dat wil ik ook best doen, maar mag de kraan dan eerst even dicht ?

Tomatenleed
Ik had 23 tomatenplantjes uit zaad opgekweekt en die in twee groepen uitgeplant. Ze zien er allemaal zielig uit, maar wat veel erger is, van de ene groep zijn er ondertussen al 4 op miraculeuze manier gesneuveld. Gewoon foetsie. Als er nou her en der 1 gesneuveld was, dan valt dat niet zo op, maar nu is het een kale boel onder het ene afdak. Dus gister naar de kweker geweest met het vaste plan enorm bijzondere tomatenplanten aan te schaffen. Ik schrok enorm want het tomatenaanbod was al behoorlijk uitgedund, uiteindelijk zijn het deze geworden: "Orange Bourgoin", "Tigerella", "Black Krim" en "Maiglöckchen". Die staan nu ook te wachten tot het iets droger is, want eerder ga ik de moestuin niet in.

ISBN 0713719583

Na geduldig wachten is het me gelukt een betaalbaar en net exemplaar op de kop te tikken van "The machine knitter's guide to the ribber" geschreven door Betty Bailey. Het is als hardcover uitgegeven in 1988 door Blandford Press. Kende ik Betty Bailey, nee maar de titel was veelbelovend. Betty Bailey is misschien al lang niet meer onder ons, op de achterzijde zie je een foto van een aardige oude oma achter een breimachine (natuurlijk met ribber).

Altijd maar dat oefenen
Ik heb op youtube veel geleerd over breien op de breimachine, maar wat na verloop van tijd irriteert is dat ze altijd maar zeggen dat je je eerst een ongeluk moet oefenen voor je een kledingstuk gaat breien. Dit boek is anders, omdat je oefent op het proeflapje. Zodra je dat klaar hebt laat ze je iets breien met de steek, die je net geleerd hebt. En er zit humor in. Ze geeft aan dat de regels, die in de handleidingen staan, soms overboord kunnen. Als de regels niet overboord kunnen of juist moeten legt ze uit waarom.

Leerzaam boek
Dit is simpelweg een leerzaam boek, je valt er niet eens bij in slaap. Als je een breimachine hebt en je hebt ook een voorbed (ribber) en je wilt daar beter mee overweg kunnen, dan is dit een prima boek. Niet 100.000 keer neuzelen, nee je iets leren en dan aan de slag, de patronen zijn redelijk basic en dus niet enorm aan de mode onderhevig. En anders maak je de modellen gewoon in de kleinste maat met goedkoop garen.

Verkrijgbaarheid
Het boek is niet meer verkrijgbaar, dus je zult er even naar moeten zoeken. Op ebay zie je het vaak genoeg, maar de vraagprijs en de verzendkosten variëren sterk.

Het paraplu effect

Afgelopen winter was ik wel toe aan een nieuwe winterjas. De enige echt dikke jas, die ik heb, is een overblijfsel van een eenmalige skivakantie. In de winter klus ik ermee in het bos, zodat hij meer groen/bruin dan wit is. Meestal red ik me wel met een gewone jas en een dikke trui, maar ik had ergens iets gehoord over een "horror" winter. Ik hou niet van zwarte jassen en al helemaal niet in de winter als de dagen zo kort zijn. Dus ik heb voor mijzelf een met dons gevoerde jas in een mooie roest-oranje kleur gekocht. Ik wilde klaar zijn voor de winter en kocht dus gevoerde rubberlaarzen. En om het helemaal compleet te maken kocht ik van die antislip zooltjes voor onder de schoenen. Wat kon mij gebeuren ? Nou dat de winter meer een herfst was en ik de nieuwe winterjas welgeteld 1 keer gedragen heb, de laarzen idem en de zooltjes zelfs 0 keer.

Dekentje
Hubby G. meldt dat hij op een dekentje in de tuin een boek gaat lezen, kom je ook zo ? Na wat gefrutsel verzamel ik een stapel tijdschriften, een boek en een telefoon. Ik vlij mij neder. Ik dacht dat je net in de zon lag, antwoord: veel te heet. Ik wil eigenlijk wel met mijn benen in de zon liggen, maar G. vindt dat ik dan op zijn minst eerst een korte broek aan moet gaan trekken. Hmm. Ik ga eerst maar eens even zitten, want ik moet binnen 10 minuten de was ophangen. Voordat ik de schone was op haal, hijs ik mezelf in een korte broek. Na het ophangen van de was, vlij ik mij wederom neder met de benen in een waterig zonnetje. Binnen 5 minuten verschijnen de 1e echte wolken, ik hou vol en de wolken ook. Nu ik weer binnen zit in korte broek en met sokken aan (heel charmant) schijnt de zon geloof ik weer. Het is als het meenemen van een paraplu, zodat het niet gaat regenen. Laat ik positief blijven, op deze manier krijg ik in ieder geval geen zonnebrand. 

Kleuren in de moestuin #21

Golden Frills
Er is altijd wel iets "nieuws" dat we kunnen proberen in de moestuin, dit jaar proberen we onder andere bladmosterd golden frills. Het is enorm goed opgekomen en ondertussen is het groot genoeg om er iets mee te gaan doen. Oogsten, schoonmaken, klaarmaken en dan opeten. Maar dat is nu net het punt, hoe maak je het klaar ? Als je op internet zoekt vind je vooral sites waar je zaad kunt kopen, zelfs als je in de zoek actie het woord "recept" opneemt. Nergens vind je een op en neer springende enthousiasteling met hét recept. Ik vind: gebruik het in een gemengde salade, kort koken en dan kort op een pizza meebakken en het als spinazie koken en dan stoven in kippenbouillon. Ik ga vanavond de 1e optie maar eens proberen, want ik heb nog een restje eikenbladsla en in de tuin staat lollo bianco en kropsla .

Kleur
Voordat ik vandaag mijn stukje type ren ik met de camera door de tuin en opeens zie ik het, de kapucijners bloeien. Ze zijn tweekleurig, roze met een donkerrood/paars rokje. Dat is wel wat anders dan de doperwten, die wit bloeien. Alhoewel, mensen die een witte tuin nastreven kunnen dus straffeloos doperwten in de border planten.

Computerleed #1

De computer van mijn schoonmoeder wil niet voor- of achteruit en al helemaal niet uit de gordijnen. Hij is niet echt overleden, maar tijdens het opstarten besluit het ding dat de Alpe d'Huez te hoog voor hem is en hij blijft in bocht #9 steken. Middels een dos scherm en wat ouderwetse commando's kopieer ik foto's, documenten en met een beetje mazzel haar mailbox. Inmiddels staat hij samen met zijn herstel cd in 2 plastic tassen te wachten op zijn redder.

Ochtendklus
Mijn ochtend verdoe ik aan kopiëren en mijn laptop inrichten voor een 2e gebruiker. Een 2e gebruiker toevoegen - check. Mail programma, uhm staat er niet op, downloaden, installeren en bij de provider de instellingen opvragen. Ik kan me leukere dingen bedenken, maar het is voor het goede doel denk ik maar. Als mijn schoonmoeder langskomt bied ik haar de laptop aan, ze kijkt ernaar alsof ze water ziet branden. De laptop is iets nieuwer, maar zolang je niet op de verkeerde knopjes drukt kan er weinig gebeuren. Ze is niet overtuigd, dat kan ik zo zien. Als je hem openklapt gaat hij dan aan ? Uhm nee, hier zit een knopje - aha. Ik zoek de oplader op, doe de muis erbij en geef het ding mee - als dat maar goed gaat.  

Odin 2014 #21

Crazy woensdag
Ik probeer mijn woensdagen altijd vrij te houden, omdat woensdag een van de weinige dagen is waarop ik iets moet doen. Iets wat niet op een andere dag kan, woensdag is de ophaaldag van mijn odin tas. Kan iemand me dan vertellen waarom woensdag toch vaak zo chaotisch uitpakt ? Omdat ik ja tegen een afspraak bij de dokter zeg ? Omdat als ik bij de dokter geweest ben wel meteen even een nette broek voor de aanstaande begrafenis kan kopen ? En omdat als ik thuis ben blijkt dat mijn schoonmoeder een PC met kuren heeft, zoiets ? Nou ja, PC bekijken, hmm, odin tas halen, langs de kaaswinkel, schoonmoeder bellen hmm. T drinken en dan maar eens proberen de PC uit de gordijnen te halen. 

Tas
Terwijl ik T drink kan ik wel even een stukje typen, de aardkloot laten weten wat er in de tas zit. Prei, misome, courgette, rode eikenbladsla en cherry (darling) pruim tomaatjes. De tomaatjes zijn verre van rood en worden verbannen naar het raamkozijn. De sla is slapjes en gaat in het water, die gaat er vanavond meteen aan. De misome is erg nat, ik hevel de stronkjes over naar een papieren zak. Zelf dacht ik erover om van een groente tas over te stappen op een fruit tas, maar nij nader inzien is dat niet erg praktisch. De moestuin levert nog weinig groente, maar wel iedere avond een vergiet vol met aardbeien. Kun je van aardbeien ook genoeg krijgen ? Misschien, maar de aardbeientijd is voorbij voordat je er erg in hebt. Genieten nu het nog kan.

Lege nest syndroom

Bij de achterdeur hangt een nestkast voor pimpelmezen. Iedere ochtend hoorde ik de kast piepen als ik er onderdoor liep. Meneer en mevrouw Pimpel vlogen af en aan met hapjes om het kroost te voeden. Langzaam maar zeker merkte ik verandering, het piepen veranderde steeds meer in gefluit. Als ik een beetje uit zicht ging staan kon ik zien dat de ouders al amper het nest meer ingingen. De baby pimpelmeesjes zaten al achter de deur te wachten, klaar voor rupsje nummer zoveel.

Fotomoment
Dus gisterochtend na de koffie ging ik er op uit met de camera in de hoop een baby pimpelmees op de foto te krijgen. En wat denk je, ze waren gevlogen en nergens te bekennen. Daar zit je dan met je cameraatje en je goede gedrag, dat bedoelen ze dus met het lege nest syndroom.
 

ISBN 9780340979068

Ik lees graag, maar als ik niet zo lekker in mijn vel zit zakt dat weg. Ik heb 2 planken met ongelezen pockets staan en die zullen daar best nog een tijdje blijven - ze eten ten slotte geen brood. Terwijl hubby G in de bieb leesblaadjes verzamelt, dwaal ik langs de kast met Engelstalige boeken. Mijn oog valt op een enorme pil van Jodi Picoult, op het knutselforum had iemand het daar pas nog over. Als we naar huis gaan heeft hubby G blaadjes en ik, ik heb een boek.

Doolhof
Ik ben iemand, die graag boeken leest met een happy end of een whodunit, het hoeft allemaal niet te serieus en ernstig te zijn. Als de bieb een hoofdje met een doolhof hersenpan op de rug plakt loop ik meestal verder. Maar ik verman me en neem het boek mee, thuis sla ik het boek open, lees een pagina en ik ben verkocht. Ik lees "House rules" uitgegeven door "Hodder & Stoughton Ltd", dat in het Nederlands vertaald is als "De andere zoon". Als ik na vijf pagina's niet gegrepen ben door een verhaal kan ik het boek over het algemeen beter naar de bieb terugbrengen of over de linker schouder werpen. Het gaat wel redelijk snel terug naar de bieb, maar deze keer omdat ik het niet weg kon leggen.

Asperges
Het verhaal gaat over een eenouder gezin, waar de ene zoon Asperger heeft en de andere niet. En er valt een dode, je denkt het is een whodunit of zo kan je het ook lezen. Het verhaal wordt steeds gezien door de ogen van de verschillende personages. Ieder laat zien hoe hij/zij in het leven staat en wat zijn gevoelens en indrukken zijn. Dit is op een hele goede manier gedaan, ik had amper de neiging om door te bladeren naar een bepaald persoon. Het zat lekker logisch in elkaar.
Op 2/3 van het boek was het mij wel duidelijk wat er ongeveer aan de hand is, maar de schrijfster heeft tot het einde min drie pagina's nodig om zo ver te komen. En dan wordt het einde afgeraffeld - zucht.
Geweldig boek met een inkijkje in het leven van een familie waar een gezinslid het syndroom van Asperger heeft. Alleen jammer van het afraffel einde, een beetje als in een sprookje hoe het verder gaat moet je er zelf maar even bij fantaseren.

The butler

We krijgen de dvd van The butler te leen, hubby G had gezegd dat hij hem wel wilde zien omdat Lenny Kravitz meespeelt. Het is zo wie zo een bonte stoet van bekenden. Mariah Carey, die gelukkig niet zingt en niet veel indruk achter laat. Kravitz, die er in de film onaantrekkelijk uitziet, dat dat kan ongelofelijk. Oprah, die de vrouw van de butler speelt, ik vraag me tijdens de film af wat de visagisten eigenlijk aan het doen zijn. Tijdens de film lijkt ze wel steeds jonger te worden, behalve dan op het einde. Robin Williams in een serieuze rol, Jane Fonda enzovoorts.
Het verhaal is gebaseerd op het leven van Eugene Allen, die in de film Cecil Gaines heet. Ook heeft hij twee zonen in plaats van 1, in een film kan dat allemaal. 

Onwetend
De film bestrijkt in vogelvlucht de jeugd van Cecil Gaines, en uitgebreider de tijdspanne 1950-1990 als hij butler van de president is. Nou weet ik best dat de zwarte bevolking van Amerika lang als slaven gehouden, daarna onderdrukt en misschien nog steeds niet echt vrij is. Maar sommige gebeurtenissen in de film kan ik gewoon niet plaatsen, daarvoor weet ik er te weinig van. De regisseur gaat te veel uit van dat bepaalde gebeurtenissen gemeengoed zijn, maar ik heb liever een voice-over die me bijspijkert.

Hinken
De film hinkt in mijn ogen op drie gedachten en als je drie dingen tegelijk probeert te doen, doe je ze nooit allemaal goed. De film gaat over de onderdrukking van de zwarten en hoe ze zich proberen vrij te vechten, het privéleven van Cecil Gaines en over zijn werk als butler van de president. Wat komt er goed uit de verf ? Eigenlijk niets.
Zoals ik al schreef, ik weet te weinig van de geschiedenis van hoe de zwarte bevolking zich onder het juk vandaan geworsteld heeft. Dus er ontgaat me het een en ander.
In het privéleven van Cecil en zijn gezin komen allemaal figuren voor, die ik zo snel niet plaatsen kan. Het wordt dan gewoon niet te veel nadenken en achterover leunen. 
De reclame voor deze film stond bol van "1 man, 7 presidenten". Maar 7 presidenten was blijkbaar voor de lengte van de film toch iets te veel van het goede, zodat ze voor Ford & Carter hebben volstaan met het gebruik van oud filmmateriaal. Als je denkt, dat je een inkijkje in het werk van een butler krijgt kom je bedrogen uit. Ik bedoel dat een butler T serveert en het zilver poetst kun je best zelf bedenken. Als je denkt dat je inzicht in het witte huis krijgt idem.
Het is allemaal oppervlakkig, het is veel beloven weinig geven. Een echte Hollywood film.

Inkleuren van de moestuin #20

Bonen
De tuinbonen bloeien al en ook de luizen zijn gearriveerd. Als je 's avonds in de tuin loopt en de tuinbonen ruikt vraag je je af waarom je rozen zou planten, zo lekker zwoel ruiken die. De doperwten bloeien al, de kapucijners groeien alleen maar. 
Ze zeggen altijd je moet voor een langere oogst de bonen met tussenpozen zaaien. Ik weet niet waarom je daar speciaal op zou letten, ze komen nooit allemaal op. Ik heb 3 soorten stokbonen gezaaid en 1 soort komt niet op, dat soort zaai ik net zo lang bij tot ze opkomen of ik het zaad op heb. ANMS - Automatische natuurlijke moestuin spreiding. Een van de bonen was door een vogel als lekker hapje aangezien en ondersteboven geschoffeld, ook die zaai ik later bij.
 

Tomaten, paprika's en courgettes
De tomaten zijn ontdaan van hun privé kasjes en zien er zielig uit, het is ook altijd wat. Van de 23 zijn er tot nu toe drie gesneuveld, maar als die andere twintig het wel doen is er geen man overboord. Door het rare weer heb ik de paprika's tot gisteren binnen gehouden, maar die staan nu ook buiten. Ook hier is er eentje door onbekende oorzaak gesneuveld, maar verder staan ze er fier bij.
Ik heb 5 courgettezaden gezaaid en helaas zijn ze allemaal opgekomen, 5 courgetteplanten is gewoon te veel, te veel courgettes. De allereerste keer dat we courgettes hadden deden ze het zo goed dat ik op een bepaald moment geen courgette meer zien kon. Gebakken courgette, courgettesoep, courgettetaart, courgettecake - blerk. Op een bepaald moment heb ik de courgettes in het zuur gelegd. Courgettes zijn perfect voor zuur, ze zijn altijd even glad, terwijl eigen gekweekte augurken altijd hele stugge harige dingen zijn.

Het groeit als kool - not
Bij de kolen schiet het niet enorm op. Ik heb vorige week tussen de buien door de raapjes uit staan poten en die doen het gelukkig wel. Ook zie ik wel wat zaailingen op komen, maar niet echt van poe poe nou nou.

Bladgroente vak
In het bladgroente vak staat een voor mij onbekende, bladmosterd "Golden Frills". Het doet het goed, maar wat moeten we er nu mee is de vraag ? Als ik google raak ik in verwarring, er zijn blijkbaar meerdere planten, die als bladmosterd uitgescholden worden. Dat wordt nog spannend. De sla begint groter te worden, de spinazie verlept, de raapstelen gaan vandaag de pan in. Met aardbeien na !

Zure Jan

Er wordt hier niet gezopen, maar we drinken er wel af en toe eens eentje. Hubby G heeft een voorliefde voor een net over de grens gestookte likeur en hij probeert me al een tijdje zo ver te krijgen dat we op de fiets een flesje gaan halen. Het was mooi weer, dus vooruit op de pedalen. Onder de bomen was het toch wat frisser dan gedacht en ook de wind was aanwezig en na een kilometer of 20 is bij mij de zadelpijn ook present.

Vakantie
We doen alsof we vakantie hebben en fietsen redelijk rechttoe rechtaan naar de "Gutsbrennerei". Als we ons "Im Büro" gemeld hebben, doen ze de winkel voor ons open. Alles spic en span en keuze te over, ik val voor een fles cappuccino likeur met de kleur van hopjesvla. Terug fietsen we verkeerd, we missen de "rechtsaf" die we gekozen hebben en gaan iets verder rechts. Daarna fietsen we via een van de groene grensovergangen zo Nederland weer in. We pauzeren met uitzicht op beide landen, je ziet nergens aan dat hier een grens loopt. Er staat een manshoog bord met uitspraken van grensbewoners, er lijkt geen lijn in te zitten. Het mooiste is misschien dat de oudjes vertellen dat ze vroeger nooit problemen met de perziken hadden, maar dat vroeger het weer ook verstandiger was.

Knooppunten
We stippelen de terugrit uit over knooppunten, dat duurt wat langer maar de wegen zijn vaak mooier. We kronkelen heen en weer en als we bijna thuiszijn trekken we ons eigen plan. Mijn velletje is strakgetrokken door de combinatie zon en wind, ik ben rozig en mijn kont doet pijn. Straks rustig op de bank zitten met een . . .

Speelgazon

Mijn moeder was jarig en omdat ik dan nooit weet wat me te wachten staat ben ik nerveus voordat ik ga. Vooral omdat ze me de afgelopen week al iedere dag gebeld heeft om over een sleutel, die zoek is, te zeuren. Mijn god denk ik dan, in wat voor een circus beland ik als ik erheen ga ? En je gaat toch, ook al is die persoon niet meer precies jouw moeder en toch ook wel. Of die persoon, die huls is in ieder geval op dezelfde dag jarig als jouw moeder. Ik probeer er ongehaast en met zo min mogelijk verwachtingen heen te gaan. Des te minder je verwacht, des te minder het tegenvalt. Als je 100 dingen wilt doen en er lukken er 2 dan valt dat tegen. Als je niets verwacht, dan zijn 2 dingen tot een goed einde brengen een hele opsteker.

Hort
Als we arriveren is mijn moeder de hort op en later zal ze me ongeveer vijftien keer vragen wanneer we afgesproken hebben dat we vandaag zouden komen. Het antwoord is vijftien keer "gisteren". Als ze mijn broer B binnengelaten heeft en hij naar het toilet is vraagt ze aan me "komt B ook ?". Dodelijk serieus. Ze laat hem binnen, hij feliciteert haar, ze loopt naar tafel gaat zitten en is alweer vergeten dat hij er al is. Met andere woorden er zit progressie in en dan niet de goede kant op. We eten samen, we regelen wat papierwerk, we praten. Dat praten, waarvan ik weet dat het zinloos is, zij woont in haar eigen kleine wereld. Haar eigen kleine wereld zit niet op een voor andere mensen logische manier in elkaar. Het is allemaal zinloos, we gaan uiteindelijk samen huiswaarts.

Ritme
Alles heeft een ritme, leuke titel voor een songfestival nummertje. Ik dus ook, veel te laat thuis na een lange rit, te laat naar bed en anders (te zout) eten. 's Nachts speel ik nachtportier voor katmans, ik ben dorstig en drink wat en kan vervolgens niet meer slapen. Lekker dan. 's Ochtends is opstaan moeilijk - na aansporing van hubby G. sleep ik me op karakter richting badcel. Ik probeer weer in mijn ritme te komen.

Geometrie
's Middags nadat ik allerlei papieren opgeruimd heb besluit ik gras te gaan maaien. Ik maai eerst het gras dat het allerlangst is, daarna maai ik figuren in het gras. In mijn hoofd tollen allerlei gedachten rond, dat is altijd zo op de eerste dag nadat ik bij mijn moeder geweest ben. Mijn brein analyseert en denkt en wikt en weegt, gek wordt je ervan. Dus ik maai eerst eens een mooie diagonaal in het gras en dan hier een randje en daar rechtuit en dan langs de struiken. Ik denk terug aan de eerste keer dat ik opa's zitmaaier mocht gebruiken, ik draaide achtjes rond de bomen en lachte als een gek. Opa schudde meewarig zijn hoofd en dacht er het zijne van. Eigenlijk is er niet veel veranderd, al hebben wij geen zitmaaier. Een gazon dat ik op een rare misschien inefficiënte manier maai, maar je moet iets doen om die draaiende grijze brij in je kop tot rust te brengen. Ze noemen het toch niet voor niets een speelgazon ?

Drama

Er moet een nieuwe camera aangeschaft worden, wat een drama. Mijn trouwe DOA geeft steeds vaker een storing. Afgelopen week liep ik een dramatisch mooie foto mis van een halfronde dubbele regenboog. Het is net als met een auto, als je de sleutel omdraait moet hij starten.

De keuze
De keuze is reuze, ik wil er niet op achteruit gaan en wil dus geen echte beginnerscamera. Maar als je camera zo oud is als de mijne, is haast iedere camera een vooruitgang. Ondertussen heb ik al de halve ochtend achter de computer doorgebracht met het maken van een lijstje. Ik heb uiteindelijk een knoop doorgehakt en bedacht welke camera het gaat worden. En dan begint het gezeur, deze lens of die, een zonnekap erbij, wel of geen nieuw uv-filter, welke geheugenkaart ? Ik bel uiteindelijk hubby G. voor overleg, die biedt aan een collega te verhoren, prima. Ik neem weer even een beetje afstand, niet te veel want het is hoogste tijd voor een andere camera.

Pod
Ik kijk nog even halfslachtig naar de statieven van Joby. Een soort kers op de taart, nou ja een statief dat kan er vast ook nog wel bij.

Wild west

Als ik de achterdeur uitstap hoor ik gepiep, baby pimpelmezen, pa en moe vliegen zich de longen uit het lijf om het grut te voeren. Ik bedenk me opeens zouden er ook vogeltjes zijn, die zeggen dat lust ik niet ? Vast niet - bek open, oogjes toe en slikken maar, anders word je niet groot. Ik wilde speciaal een pimpelmezen kast, de koolmezen hadden al genoeg keuze. De deur van zo'n kast is kleiner dan voor een koolmees. Koolmezen zijn groter en verbaal sterker dan pimpelmezen, dus de diameter van de deur is enorm belangrijk.

Iets verderop in de tuin hangt een aftands huisje waar dit voorjaar een boomklever de hele pui van verbouwd heeft. Boomklevers zijn hele leuke vogeltjes en ze fluiten zo geinig, maar na de verbouw waren ze opeens verdwenen. Verongelukt, gescheiden of een leuke nieuwbouwwoning gevonden ? Nu zie ik de hele tijd voor mij onbekende vogeltjes bij de aftandse kast. Ik kan er niet wijs uit worden of ze nou wel of niet bij elkaar horen, is dat flirten of is dat kast concurrentie ? Maar een van de vogeltjes gaat stug door met de inrichting en probeert er een te grote bank naar binnen te schuiven.

Een paar dagen geleden tijdens de afwas zag ik opeens gekraagde roodstaarten het PVC vogelhuisje in- en uitwippen. Die huisjes van PVC buis zijn niet in trek, dit huisje is een krijgertje en daarom hangt hij er ook. Het invlieggat is me eigenlijk te groot, ik denk dat het voor een spreeuw bedoeld was. Tot nu toe was het onbewoond, maar de gekraagde roodstaarten kunnen of niets anders vinden of ze houden van een strakke inrichting. Maar ook de gekraagde roodstaarten hadden vandaag ruzie, maar ik denk eerder dat het om het vrouwtje ging dan om de nieuwbouwwoning.

Er komt een ekster aanvliegen, ik ga naar buiten om te vragen wat hij/zij komt doen - uh, de ekster kiest eieren voor zijn geld en vliegt op.

Je verlies nemen #1

Ik ben nu al een tijdje aan het worstelen met 2 gedoneerde bollen Bianca (turquoise gemêleerd) en een paar bonte bollen gemêleerde Royal.

Ik heb gepoogd daarmee een trui te breien en het is ook wel iets geworden. Momenteel heb ik 2 halve voorpanden en een rugpand. De schoudernaden en 1 zijnaad zijn al dicht, dus ik heb er mee voor de spiegel gestaan en ik vind het uhm uhm bedroevend, niet mooi, raar en errug niet mij. 

Nu kan ik wel mijn oogkleppen opdoen en stug verder gaan, maar wat dan ? Dan heb ik het straks klaar en dan ligt het in mijn kast te liggen. Daar hou ik ook niet van, nee ik ben bang dat er maar 1 mogelijkheid is. De hele zwik uithalen en het patroon ritueel verbranden.

En daarna . . . uithuilen en opnieuw beginnen.

Bank versus stoel #1

Ik ben zo blij dat ik een bank heb, als ik geen bank zou hebben was ik dit jaar al vaker van mijn stoel gevallen. Een voorbeeld, de meest recente dan maar.

Gemeente Amsterdam
Ik krijg een rekening van de gemeente Amsterdam, netjes met acceptgiro en die betaal ik. Twee weken later storten ze het geld terug, geen brief, geen reden, geen uitleg - nada, noppes, niets. Nou kun je je kop wel in het zand steken en ze hartelijk bedanken voor het geld, maar dat is allemaal uitstel van executie. En voordat ik gemerkt heb dat ze het geld teruggestort hebben zijn we al weer 10 dagen verder, dus stort ik het geld subiet voor de 2e keer. De dag erop bel ik met de toko, o ja dat is raar dat gaan we voor u uitzoeken en dan bellen we u terug. Stilte. Twee dagen later doe ik nog een poging. Ja dat is raar, een collega van mij is daar al mee bezig geweest, mag ik u terugbellen - dat mag. Ik word teruggebeld en ze gaan intern contact opnemen en het gaat helemaal goedkomen. Nou hoi, fijn, dank u vriendelijk. Ik krijg een zwik post thuis waaruit moet blijken dat alles goed is, zelf twijfel ik. Ik verwacht dat er een akte bij zit en die is er niet, daarom leg ik het nog even opzij ter herkauwing. Inmiddels zijn we 12 dagen verder en krijg ik een betaalherinnering, pardon? Ik heb meteen gekeken of ze het geld alweer teruggestort hadden, maar zo gek zijn ze blijkbaar ook niet. Maar ik ben ondertussen de draad wel kwijt.

Ieder nadeel heb . . .
Maar zoals die beroemde Amsterdammer al zei kan dit ook een voordeel zijn. Ik miste de akte toch al, dus ga ik proberen twee vliegen in 1 klap te slaan. Mijn ervaring is dat het in die toko op maandag een heksenketel is, dus ik schrijf het in de agenda voor dinsdag.

Ebay score 2014 #19

Ebay is de plek om te speuren naar tweedehands Engelstalige breiboeken, vooral als je op zoek bent naar boeken over breimachines. Breimachines waren BIG in Engeland en er zijn daar talloze boeken verschenen. Die boeken zijn net zo oud als de machines, dus nog altijd de moeite waard. De mode is nu anders ja, maar als je jouw machine onder de knie wilt krijgen zijn die boeken toch de moeite waard.

BB
Ik was al een hele tijd op zoek naar het boek "The machine knitter's guide to the ribber" van Betty Bailey en het grote voordeel van ebay is dat ze je mailen als ze iets voor je vinden. Het heeft wel even geduurd voordat er een geschikt exemplaar langs kwam. De boeken waren of te hoog geprijsd of de verzendkosten waren sky high. Maar ik heb hem, en het boek ziet er voor zijn leeftijd nog prachtig uit. Ik ga de komende tijd weer wat leermomenten achter de breimachine inplannen, zien wat dat oplevert.

Op 1 been kun je niet staan
Als je 1 boek koopt en de verkoper biedt "gecombineerde verzending" aan, dan kun je wel even rondkijken of er nog iets anders van je gading is. Mijn oog viel op "Hollywood knits" van Suss Cousins, het boek klonk op zich interessant, maar op amazon werd het gigantisch afgekraakt. Als ik het doorblader snap ik het afkraken wel, als je het woord Hollywood gebruikt dan verwacht je iets dat enorm glamoureus is en dat lijkt zo op het 1e gezicht tegen te vallen.

ISBN 903250245X

Onze kat is geen schootkat, hij is onze jachtopziener. Hij slaapt de dag weg in zijn doosje op de bank, ligt op de wasautomaat of gewoon lekker ergens in het zonnetje. 's Nacht gaat hij op pad en meldt zich dan midden in de nacht of vroeg in de ochtend. Zijn personeel wankelt dan slaapdronken naar de achterdeur om deze voor "zijne hoogheid" te openen. Maar als je muizen vangt of gewoonweg parmantig door het hoge gras kuiert loop je ook weleens ongenode gasten op. Vanochtend tijdens de ochtendknuffel voelde ik het, een enorme teek. De meeste teken, die ik de laatste tijd bij hem weghaalde, waren al gesneuveld door de frontline. Maar deze teek was blijkbaar van een iets robuuster type of de bescherming van de frontline neemt al af. Er komen steeds meer teken in Nederland, dus nadat ik de kat verlost heb van zijn jeuk, doe ik ook wat niet echt leuk is.

Teken verwijderen
Voor het verwijderen van teken heb ik een speciale tekentang en het boek Brandend verlangen van Constance Gluyas. Zo'n boek met zo'n heerlijk ranzige voorplaat. Ik verwijder de teek met een tekentang. Dan laat ik de kat even inspecteren wat hem plaagde. Daarna vouw ik de teek tussen een keukenpapiertje en gebruik de achterkant van de tang om de teek naar de andere wereld te helpen. Als ondergrond gebruik ik dit boek, mijn exemplaar is een afgeschreven biebboek, waardoor de kaft precies de juiste stevigheid heeft. Echt een geweldig boek. En stel het is eens een druilerige dag, dan kun je het boek ook gewoon lezen.

Verkrijgbaarheid
Het boek is niet meer verkrijgbaar, dus je zult er even naar moeten zoeken. Op marktplaats staan verschillende exemplaren.

Odin 2014 #19

Alweer een groente pakket en de bestelling voor over 2 weken is dat ook nog steeds. En waarom, nou omdat het niet zo vlotten wil in de moestuin. Op zondag hebben we na een inventarisatie, wat komt wel op en wat niet, een zaai strijdplan gemaakt. De kool zaailingen stonden er zondag prachtig bij, op maandag waren ze prachtig afgeknaagd - zo gaat dat. Dus het zal nog wel even duren voordat we dagelijks uit eigen tuin kunnen eten. 

Pakket
Het pakket bevat deze keer kropsla (een knoeperd), komkommer, bieten, snijbiet en aubergine. Alleen de aubergines komen uit Spanje, de rest uit Nederland. Het wordt dus eerst een paar dagen sla eten, omdat dat het minst houdbaar is. Aubergines zijn voor mij altijd een uitdaging, het is een groente die in veel landen heel populair is. Ik denk dan, als zo veel mensen het lekker vinden heb ik nog niet het juiste recept gevonden. Dus ik oefen iedere keer weer opnieuw en er zit vooruitgang in.

Wil het redactieteam Maarten uit zijn ivoren boom halen

Op een blog werd melding gedaan van het tv-programma Maartens moestuin en mij is nieuwsgierig genoeg om dan via uitzendinggemist.nl de uitzendingen te bekijken. In de eerste aflevering werden veel woorden vuil gemaakt aan een ouderwets appelras en het niet kunnen aanschaffen van hoogstamfruitbomen. Op dat soort momenten ben ik blij dat ik een bank heb, want anders zou ik van mijn stoel vallen.

Hoogstamfruit
Wij hebben een bejaarde mini boomgaard, de oude knarren geven stuk voor stuk de geest of hellen dusdanig over dat we vrijwillig de zaag erin zetten. Hoogstambomen zijn geweldig om te zien als ze in bloei staan, in de zomer lig je heerlijk in hun schaduw, maar verder is het een gedoe. Als je kersen eten wilt moet je tegenwoordig netten spannen, om zo'n hoogstamboom is dat geen sinecure. Als peren of appels rijp zijn en uit zo'n hoogstamboom vallen zijn ze beurs, je moet het fruit dus zo snel mogelijk verwerken. In een goed appel- of perenjaar kan ik na een tijdje geen fruit meer zien. Ook het snoeien van de hoogstammen is nogal wat werk, eigenlijk is dat bij onze kers het makkelijkste. Als we de kersen plukken snoeien we ook meteen, je zit toch al in die boom.

Halfstam en leibomen
Op een bepaald moment hebben we 2 halfstam perenbomen aangeschaft, we vragen ons nog steeds af waarom. Zo veel verschil maakt dat ook weer niet en aan de onderste takken van een hoogstamboom stoot je niet je hoofd. De leibomen hebben we omdat wij van fruit houden en het fruit aan een leiboom makkelijker te verdedigen is tegen de vogels.

Niet te koop ?
Is het echt zo moeilijk om hoogstambomen te kopen ? Volgens mij niet, wij hebben zelfs hoogstambomen van verschillende kwekers. We hebben hoogstam fruitbomen van kwekerij Snel in Naarden en van 't Olde ras in Doesburg. Ik kan me niet voorstellen dat dit de enige kwekerijen in Nederland zijn.

Wachttijd
Duurt het echt zo lang voor je fruit aan een boom krijgt ? Soms ja. Maar dat is eerder afhankelijk van het soort fruit en het gekozen ras, het heeft weinig te maken met de vorm van de boom. Dus weg met de leilinden voor de keet en plant een paar mooie hoogstamfruitbomen en mishandel die ieder jaar zodat ze leilinden gelijken ! En Maarten ga eens naar een echte kweker en vraag daar naar hoogstamfruit, er komt al genoeg onzin uit die kijkdoos, daar hoef jij niets aan toe te voegen.

Inkleuren van de moestuin #19

Paprika's en tomaten
Afgelopen weekend hebben we nog net een paar nachten met nachtvorst gehad, dat was een goede reden om het uitplanten der tomaten uit te stellen. Ze zijn al hoog opgeschoten en tijdens hun eerste afhard middag helemaal verwaaid geraakt.


Zaad
Vorig jaar heb ik zo veel mogelijk oud tomatenzaad opgemaakt en hadden we een rare hutsefluts van planten. Ik was te laat met zaaien en uitplanten, dus de oogst was minimaal. Dit jaar proberen we het gewoon weer opnieuw. We hebben geen kas, dus de tomaten gaan gewoon de volle grond in, wel staan ze onder een afdak anders kun je er beter helemaal niet aan beginnen. Ze hebben een vak dat ze delen met een handvol aardappels en de paprika's. De tomaten Marmande komen uit een zakje zaad van Oranjeband, t.h.t. 2009 maar hoe je dat zaad ooit op moet krijgen voor die datum is mij een raadsel. Het andere soort is Matina en komt uit een zakje van de Bolster, ook hier lijkt het mij niet waarschijnlijk dat ik het zaad voor 2016 op krijg. De paprika's heten Jubilandska (voorheen Lange Rode) en komen ook uit een zakje van de Bolster.


Afwas
Als de zaailingen uitgeplant zijn krijgen ze hun eigen mini-kas. Een plastic flesje zonder dop en zonder bodem, ik heb een hele verzameling maar ze kwamen vies uit de winterstalling. Dus heb ik een emmer sop genomen en met een van de afgekeurde afwasborstels op mijn gemak alle flesjes schoongepoetst en uitgedeukt. Daarna heb ik ze geteld 26 en 3 nog hele exemplaren, terwijl ik 38 plantjes heb. Op de 1e strooptocht hebben we er 3 uit de bermen gevist, nog 6 te gaan.
 

De bard van de Achterhoek brengt Jolij(t)

Er stond iets in de krant, de heren gingen met elkaar een voorstelling geven. Omdat ik Hans Keuper voor het laatst op een begrafenis gezien had, leek het mij een prima idee om er heen te gaan. Zo'n trieste herinnering mag best aangevuld worden met wat minder trieste. Jolij ken ik eigenlijk alleen van naam, ik weet dat hij in Normaal speelde. Sterker nog, ik heb hem denk ik ook wel met Normaal horen spelen, horen ja want ik kom niet graag druipend van het bier thuis en sta dus min of meer veilig achteraan. 

Contact
We zaten redelijk vooraan, veel plaats keuze hadden we niet meer gehad, en keken de heren dus op hun instrumenten. Voordat ze binnen komen vermaken we ons met kijken wie er verder is en met tellen. Aan de ene kant 5 trekzakken, 1 gitaar en 1 vleugel met een brandende kaars erop en niet te vergeten 1 leesbril, aan de andere kant 2 gitaren en een standaard voor een 3e, 2 voetpedalen en een steiger voor Jolij's voet. Een klein tafeltje met een Perzisch kleedje torst een dienblad met karaffen en glazen. Verder 2 caféstoelen met een kussentje erop en 2 muziekstandaards ervoor. Laat ze maar beginnen, wi-j bunt er.

De bard en die ander kan ook zingen
In mijn ogen is Hans Keuper de bard van de achterhoek, gewoon een mening niemand hoeft het met me eens te zijn. Het vertellen van een verhaal om de muziek en de versjes te verbinden spreekt mij aan. Ik had geen verwachtingen, had me niet ingelezen en laat het gewoon over me heenkomen. De 1e nummers, die Jolij zingt vind ik moeilijk te verstaan vooral omdat ik de tekst niet ken en te veel moet raden. Later wordt zijn stem sterker, volgens mij zou hij zich in de kleedkamer in moeten zingen een beetje als een sporter, zodat zijn stemspieren op warmte zijn. Keuper schijnt daar nooit last van te hebben, maar wie weet, heeft hij zich wel ingezongen ?

Having fun
Voor je het weet is het pauze, pauze nu al ? We verlaten de zaal zodra de ergste verdrukking bij de uitgangen weg is. In de prijs van het kaartje zit de garderobe en een pauzedrankje. Het pauzedrankje krijgen ze cadeau, want ik zie me al in de 2e helft langs Keuper en Jolij stommelen op weg naar de damestoiletten. Omdat de andere voorstelling geannuleerd is, is het spookachtig duister in sommige delen van het theater. Niemand waagt zich in de gang naar de andere zaal, maar wij willen de foto's bekijken en gaan onze gang. Nog hoger is ook een portrettengalerij en nog een bar én nog één, klimmen dan maar. Ieder nadeel heb zijn voordeel, nu het zo rustig is kun je die foto's ongestoord bekijken.

2e helft
De 2e helft begint met een jig, ik hoorde zoiets voor het eerst door een Schot spelen op een folklore festival. Zo aanstekelijk en het kan ook altijd sneller. De 2e helft loopt uit, vooral omdat Keuper afgeleid wordt en een extra verhaal kwijt moet. Na de staande ovatie spelen ze er nog eentje om het af te leren. Het wordt afgesloten door Keuper, die overgaat op ABN voor de mensen, die de hele tijd verdwaasd naar het Nedersaksisch hebben zitten luisteren. Je vraagt je af zouden er echt mensen in de zaal hebben gezeten die geen zak van het plat verstaan hebben ?

Laat
Als je Boh Foi Toch of Normaal verwacht, blijf dan thuis. Maar als je de sprekker Keuper kunt waarderen is het een prima voorstelling. Jolij is wat minder bewegelijk en komt daardoor wat minder uit de verf, terwijl hij toch een mooie stem heeft. Ik miste eigenlijk ook een snoeihard gitaarnummer, gewoon lekker ter afwisseling. Het meeste gitaarspel van Jolij kun je onder de noemer gevoelig scharen. Het enige echt harde nummer dat ze speelden was de bohfoitoch-rap, op 2 meter afstand komt dat beter over dan thuis in de cd-speler. Maar het echte genieten is toch de oneindig lijkende voorraad verhalen die de bard op zak heeft.

Amphion theater, Doetinchem

Vanochtend een moeizame start omdat ik gisteren op een tijdstip, waarop ik normaal gesproken het bed in duik, met mijn goeie gedrag in het theater zat. Mijn hoofd heeft baat bij regelmaat, dus zoiets moet wel de moeite waard zijn. En dat ik nog nooit in het "nieuwe" Amphion theater was geweest, dat al in 2010 zijn deuren opende, zegt genoeg. Ik kom vaker bij de buren, maar ook daar ga ik alleen heen als een film me aanspreekt.

Ik wens u veel personeel
's Middags voor de voorstelling word ik in verwarring gebracht door een annuleringsmail. Er is 1 ding echt goed aan die mail, de afzender verstuurt het netjes aan iedereen door middel van het gebruik van een blind carbon copy (bcc). Jammer is alleen dat het mailtje naar iedereen wordt verstuurd, die een kaartje voor 2 mei heeft, dat is slordig omdat er die avond twee verschillende voorstellingen zijn. Maar de mensen die naar de "little voice" voorstelling zouden gaan en hun mail lezen, weten dat ze gewoon naar de kroeg, de bios of dat verjaardagsfeest kunnen. Het is een mail uit de categorie, die ik haat. Het onderwerp meldt dat de voorstelling geannuleerd is, in het mailtje zelf staat alleen maar een hartelijke groet met toeters en bellen. Er staat niet in waarom de voorstelling geannuleerd is, er staat niet in dat er nog plaatsen vrij zijn bij de andere voorstelling, er staat niet in of er kans is dat de voorstelling ingehaald wordt. Er staat zelfs niet in dat als de voorstelling alsnog ingehaald wordt dat je dan geïnformeerd zult worden en natuurlijk een vette korting krijgt. Er staat niets in over het eventueel terugstorten van de entreeprijs. Wel is de afzender "Hoofd Marketing en Communicatie" met hoofdletters. Het excuusmailtje voor de bezoekers van de andere voorstelling bevat een taalfout, ik ga bijna huilen.

Wie brengt wie
Toen we besloten naar Keuper en Jolij te gaan hadden we net een stukje in de krant gelezen waarin stond dat ze het nog niet eens waren over de werktitel van de voorstelling. Op ons elektronisch plaatsbewijs staat dan ook "Hans Keuper en Ferdi Joly  - Ferdi Joly met Hans Keuper". Maar gelukkig brengt het excuusmailtje volgend op het annuleringsmailtje hier ook duidelijkheid in "Geachte Hans Keuper-bezoeker,". Dus je weet het Ferdi, je hoort er niet bij, je bent veroordeeld tot eeuwig aanhangsel.

Mooi rood is niet lelijk
Niet dat ik een hekel heb aan rood, verre van dat, maar zo veel rood leidt tot verwarring. Zeker de eerste keer lijkt alles op elkaar, ik mag van geluk spreken dat ik de toiletten en de juiste zaal heb kunnen vinden. Alhoewel het me opviel dat mensen, die in verwarring verkeerden netjes de goede kant opgeleid werden. Er zijn twee zalen, zelf zou ik die dan twee verschillende kleuren hebben gegeven om enig onderscheid aan te brengen. De paarse en de gele zaal bijvoorbeeld, altijd maar dat rood. Om bij de zaal te komen neem je de lift of van die akelige showbizz trappen, ik hou er niet van, doe mij maar een leuning of verzin eens iets origineels. Ik ben niet bang voor hoogtes op zich, maar ik heb springangst, de angst dat ik spring omdat het kan. Daarom werd ik ook niet blij van de doorzichtige balustrades met een doorkijk naar beneden en ik droeg niet eens een rokje. Omdat we enorm op tijd waren en verder geen bekenden zagen hebben wij ons bij een van de grote ramen geposteerd, dan kun je kijken hoe de rest van de gasten de stormbaan neemt, die voor de ingang ligt.

De zaal
Ik weet niet wat ik erover moet zeggen, er is vast enorm over nagedacht. Als ik het een naam probeer te geven dan kom ik uit op een veredelde gymzaal met tribunes erin. Veredeld, want er hangt een prima geluidsinstallatie, ze hebben gekleurde lampen én nep-smog. Wij zaten op rij 13 en dat betekende deze keer dat je maar 1 rij voor je hebt en de artiesten dus min of meer kunt aanraken. Je komt boven de zaal binnen en je daalt af op wederom showbizz trappen, leuningen zijn tot een minimum beperkt. Als je nou een nieuw theater bouwt, kun je dan geen veilige trappen in zo'n zaal maken ? De veiligheid lijkt opgeofferd aan het flexibel maken van de zaal.

Fototentoonstelling
Het theater hangt vol met grote foto's van artiesten, bordjes vermelden wie de fotograaf en de sponsor zijn. Wij hebben de pauze gebruikt om er zo veel mogelijk te vinden, zo vonden we boven een Bennie Jolink in een "we want you as a new recruit" pose en schold hubby G. Boudewijn de Groot uit als "is dat niet die schrijver ?". Ja, dat is niet die schrijver! Zo gingen we radend en wetend het theater door, want er was blijkbaar geen geld meer aanwezig om naast iedere foto even te vermelden wie er afgebeeld is. Er wordt tegenwoordig nogal wat verwacht van de theaterbezoeker.

Moestuin 2014 #18

Moestuinieren is een soort masochisme. Als je even de andere kant op kijkt zijn al je plantjes afgeknaagd. Het is te droog, te nat, te warm, te koud. En als het dat niet is, dan is er wel te veel of te weinig zon, altijd wat.

Maar op dit moment is het in onze moestuin een combinatie van traag zaad en snel groeiend onkruid. Dus ik heb een x aantal halfuurtjes op de knieën doorgebracht om het onkruid tot kippenvoer te bevorderen. Aan het trage zaad doe je weinig, je moet een beetje geluk hebben. De bonen afdeling doet het tot nu toe goed, de kolen zo zo, en bij de uien en wortels is het huilen. De sla lijkt te lukken en de vorige week aangeschafte lollo bianco probeert het onkruid na te doen.

Maar veel eetbaars is er op dit moment nog niet, af en toe asperges. Het wachten is op de volgende oogst spinazie en raapstelen. Ik hobbel met de camera door de moestuin, het wil niet zo. De camera snapt niet wat ik wil, dat krijg je als je priegelplantjes van dichtbij op de foto wilt zetten. Ik lig in een onmogelijke houding in de moestuin terwijl ik een koolrabi in de dop op de foto probeer te krijgen. Hoe bedoel je niet fotogeniek ?

Ik kijk eens om me heen, de rabarber is al op volle sterkte en probeert de pioenrozen te overweldigen, ik trek er drie stengels af om straks in de pan te hakken. En dat daar, is dat ? Ja, dat is. Dat is een rood kleurende aardbei oftewel hoogste tijd om "het plaatsen der netten" op de weekend agenda te schrijven.

Die planning is al aardig vol, want ik had me voorgenomen de verschillende soorten "stok" bonen in de grond te stoppen. En ook de tomaten en paprika's staan te trappelen om de wijde moestuin wereld in te gaan. Ja hoor, heel ontspannend zo'n moestuin vooral als je een masochist bent.

Six word story

Mag het ook in elf ?
 
Mijn vader is dood,
de wereld draait door.
Mijn moeder ook.